Θύμα της πρωτόγνωρης σε ένταση και έκταση κοινωνικοοικονομικής κρίσης που ζούμε είναι και ο χώρος της παιδείας. Τα προβλήματα στην Ελλάδα είναι ουκ ολίγα, μερικά εκ των οποίων διαχρονικά και δεν αποτελούν κομμάτι ανάλυσης για το παρών κείμενο. Αντίθετα θα πρέπει να επισημανθεί με την δέουσα σοβαρότητα και σημασία το πρόβλημα που έχει προκύψει με πολλά ελληνικά σχολεία του εξωτερικού που λόγω και της οικονομικής κρίσης, αδυνατούν σε ένα σημαντικό βαθμό να διαδραματίσουν τον ρόλο με τον οποίο έχουν επιφορτιστεί.
Θύμα λοιπόν του περιώνυμου μνημονίου είναι και η χρηματοδότηση των Ελληνικών σχολείων του εξωτερικού. Χρηματοδότηση που όπως πρόσφατα δήλωσε η αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας κ. Γεννηματά υπερέβαινε τα 100 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος. Στον προϋπολογισμό του 2011, το ποσό αυτό μειώθηκε σημαντικά και έφτασε στα 73 εκατομμύρια ευρώ. Μείωση δηλαδή της τάξης του 30% που επέφερε και το κλείσιμο ορισμένων σχολείων σε χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο.
Ο ρυθμός των λουκέτων αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, ξεκινώντας από την επόμενη σχολική χρονιά. Σύμφωνα με το προωθούμενο σχέδιο νόμου, από το 2012-13 θα κλείσουν σταδιακά σχολεία που είναι ενταγμένα στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και λειτουργούν στο εξωτερικό. Φορείς των σχολείων αυτών είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων οι Ελληνικές προξενικές και διπλωματικές αρχές που εδρεύουν στα κράτη τα οποία φιλοξενούν Ελληνικές κοινότητες.
Σαν Έλληνας που έχει ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, οφείλω να ομολογήσω ότι το ενδεχόμενο των λουκέτων με τρομάζει και δεν με αφήνει καθόλου αδιάφορο και για το παρόν και για το μέλλον. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Ελληνικό κράτος έχει φτάσει σε μια οριακή κατάσταση από την οποία για να βγει, θα χρειαστεί να κάνει στροφή 180 μοιρών. Να αλλάξει προοπτικές και προγραμματισμό. Να αλλάξει αντιλήψεις διοίκησης και διαχείρισης. Να γίνει περισσότερο εξωστρεφές και λιγότερο εγκλωβισμένο στο ένδοξο, όσο και επίπλαστο σε κάποιες περιπτώσεις εποχές, παρελθόν του.
Οι Ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού και συνολικότερα ο Ελληνισμός της διασποράς, οφείλουν σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσει προτάσεις και λύσεις για το διογκούμενο πρόβλημα. Οφείλει να συνομιλήσει με σχέδιο και στρατηγικό σχεδιασμό με το Ελληνικό κράτος και το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, καθιστώντας σαφές ότι τα Ελληνικά σχολεία και πρέπει και μπορούν να συνεχίσουν τον σπουδαίο ρόλο που για τόσες δεκαετίες διαδραματίζουν.
Οφείλει ο Ελληνισμός της διασποράς να κινητοποιηθεί και να προκαλέσει εξελίξεις στον χώρο της Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Οφείλει να βρει εναλλακτικούς δρόμους και εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να συνεχιστεί η πολύχρονη παράδοση που έχει εκπαιδεύσει δεκάδες χιλιάδες Ελληνόπαιδά του εξωτερικού. Οφείλει να δραστηριοποιηθεί σήμερα περισσότερο από ποτέ. Όταν μόνο για το πρώτο εννιάμηνο του έτους έχουν κατατεθεί 70.000 αιτήσεις μέσω της επίσημης Ευρωπαϊκής πύλης για δουλειά στο εξωτερικό, είναι φανερό ότι ένα νέο κύμα Ελλήνων μεταναστών πρέπει να στηριχτεί και μέσω της εκπαίδευσης τα επόμενα χρονια...
Τελειώνοντας δεν θα αποφύγω να σχολιάσω την σιωπή του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού στο θέμα αυτό, καθώς επίσης και εκείνη των Δευτεροβάθμιων και Τριτοβάθμιων Οργάνων των Εθνικοτοπικών Οργανώσεων της διασποράς. Σαν να μην τους αφορά το θέμα.
Γ. Αεράκης, Αντιδήμαρχος Ηρακλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου