Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Πως να αποφύγετε το δύσκολο ξεκίνημα στο σχολείο!


Αυτές τις μέρες το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς είναι γεγονός. Σχολικά στους δρόμους, σχετική αναστάτωση στις οικογένειες, γονείς που αγωνιούν ειδικά όταν έχουν «πρωτάκια», του Δημοτικού ή του νηπιαγωγείου.

Απ’ τη μια βέβαια είναι κατανοητό. Η στιγμή που το παιδί ξεκινάει το σχολείο ισοδυναμεί με ένα δεύτερο απογαλακτισμό. Είναι το δεύτερο καίριο βήμα προς την ανεξαρτησία του και ως εκ τούτου είναι δύσκολο τόσο για το ίδιο όσο και για τους γονείς.
Από την άλλη, αυτή η εκ των προτέρων γονεϊκή αγωνία για το «πώς θα τα πάει το παιδί» είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες άγχους που δυσκολεύουν την προσαρμογή του παιδιού. Τα παιδιά, σ’ αυτή την ηλικία ακόμη, για να το πούμε με απλά λόγια, ψηλαφούν τον κόσμο αποκωδικοποιώντας και αφομοιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα των γονιών τους. Το άγχος της μαμάς ή του μπαμπά για το σχολείο προετοιμάζει το παιδί για κάτι που προμηνύεται δύσκολο, «αιχμηρό», απειλητικό.
Περιορίζοντας τις ανησυχίες μας

Πριν απ’ όλα τα άλλα λοιπόν, τις κουβέντες με το παιδί, τα ενθαρρυντικά λόγια που καλό είναι να ειπωθούν, την επιλογή του «καλύτερου» σχολείου, είναι πολύ ωφέλιμο να κάνουμε εμείς οι ίδιοι μια «ανασκόπηση» των συναισθημάτων μας σε σχέση με το σχολείο.
Πόσο ανησυχούμε για το πώς θα τα πάει το παιδί μας, πόσες δυσκολίες βλέπουμε που μπορεί να το εμποδίσουν («φοβάμαι γιατί βλέπω πόσο δυσκολεύεται να πειθαρχήσει» «είναι σαν εμένα, δεν του αρέσει η πίεση, πώς θα αντεπεξέλθει» και άλλα παρόμοια) και στη συνέχεια κατά πόσο οι ανησυχίες αυτές έχουν πράγματι να κάνουν με το παιδί και κατά πόσο με τα δικά μας βιώματα, τους δικούς μας γονείς, τα δικά μας προβλήματα στο σχολείο; Μια τέτοια ανασκόπηση μπορεί να μην εξαφανίσει τις ανησυχίες μας αλλά τουλάχιστον μπορεί να μας βοηθήσει να τις κρατήσουμε «υπό περιορισμό».

Η στοιχειώδης εμπιστοσύνη
Το παιδί μας μπορεί να μας μοιάζει σε πολλά αλλά είναι παρόλα αυτά ένας άλλος άνθρωπος, με διαφορετική προσωπικότητα και ως εκ τούτου θα συναντήσει τις δικές του δυσκολίες και θα έχει τους δικούς του τρόπους να τις αντιμετωπίσει και τα δικά του δυνατά σημεία. Θα χρειαστεί σίγουρα τη στήριξή μας αλλά όχι οπωσδήποτε εκεί που νομίζουμε εμείς.
Για καλό ξεκίνημα αλλά και καλή συνέχεια στο σχολείο η βασικότερη προϋπόθεση είναι στοιχειώδης εμπιστοσύνη στο παιδί και ανοιχτά αυτιά, για να μπορούμε να ακούμε τις δικές του δυσκολίες, αν και όταν προκύψουν, και όχι τον απόηχο των δικών μας φόβων…

Οι τρεις άξονες της επιτυχίας
Για να βοηθήσετε το παιδί σας να βρει τη θέση του και να εξοικειωθεί με το καινούργιο του περιβάλλον προσέξτε τα εξής:
  • Η προσαρμογή στο σχολείο απαιτεί πρόγραμμα:
    Αν μέχρι τώρα δεν υπήρχε, με την έναρξη του σχολείου χρειάζεται και στο σπίτι να μπει ένα πρόγραμμα για τα παιδιά. Το πρωινό ξύπνημα, οι ώρες μελέτης, ξεκούρασης-παιχνιδιού, τηλεόρασης-υπολογιστή και οπωσδήποτε ο ύπνος πρέπει να τηρούνται με αρκετή συνέπεια και αν χρειαστεί, αυστηρότητα. Παρατηρείστε λίγο τους ρυθμούς του παιδιού και σε συνεννόηση με το δάσκαλο-τη δασκάλα, καθορίστε πόση ώρα πρέπει να αφιερώνει στη μελέτη. Παιδιά του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού δεν νοείται να ασχολούνται επί τρεις και τέσσερις ώρες με τα μαθήματα, να έχουν τηλεόραση ή υπολογιστή στο δωμάτιο τους ή να πηγαίνουν για ύπνο στις 11 και στις 12!
  • Κρατήστε μία στάση που αποτρέπει την δημιουργία «μετώπων»:
    Η σχέση που θα δημιουργήσει το παιδί με τη δασκάλα ή το δάσκαλο του είναι πρωταρχικής σημασίας για να έχει καλή προσαρμογή στο σχολείο. Γι’ αυτό τηρείστε ουδέτερη (προσοχή, όχι αδιάφορη!) στάση. Αν έχετε αντιρρήσεις με τακτικές του δασκάλου (της δασκάλας) είναι προτιμότερο να συγκρατηθείτε για να διαπιστώσετε αν είναι πράγματι τόσο απαράδεκτες και σ’ αυτή την περίπτωση αναζητείστε τον ίδιο(την ίδια) και συζητείστε μαζί του(της) αντί να δείχνετε στο παιδί τη δυσαρέσκεια ή ακόμη χειρότερα την αντιπάθεια σας γι’ αυτόν(η). Αντιστρόφως ισχύει ότι δεν βοηθάει το παιδί να «ξεπετάτε» κάθε του παράπονο με ένα «κάτι θα έκανες κι εσύ!». Προσπαθήστε καταρχήν να το ακούσετε (το αργότερο όταν τα παιδιά πάνε σχολείο έχει έρθει η στιγμή να μάθουμε να τα ακούμε) χωρίς να πρέπει να πάρετε θέση ή να δώσετε λύση. Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο μπορεί να καταλαγιάσει ένα παράπονο επειδή κάποιος κάθισε και το άκουσε!
  • Το σχολείο είναι πρωτίστως υπόθεση του παιδιού και γι’ αυτό πρέπει να το βοηθήσετε να αναπτύξει αυτονομία:
    Όσο κι αν είναι πιο εύκολο και πιο βολικό, δεν βοηθάτε το παιδί φτιάχνοντας του την τσάντα, παίρνοντας καθημερινά τηλέφωνα για να σας πουν τα μαθήματα επειδή δεν πρόσεχε ή λύνοντας του τις ασκήσεις. Αν ζητάει τη βοήθεια σας αναζητείστε μαζί του τρόπους που θα το βοηθήσουν να τα κάνει όλα αυτά μόνο του. Δείξτε του έναν καλό τρόπο να τακτοποιεί την τσάντα, πάρτε του ένα μπλοκάκι να σημειώνει τα μαθήματα, επιμείνετε στο να κάνει όλα τα μαθήματα μόνο του, έστω κι αν καμιά φορά δεν προλαβαίνει να τα τελειώσει. Υπενθυμίστε του ξανά και ξανά ότι στο σχολείο δεν πάει για να τα κάνει όλα τέλεια αλλά για να μάθει πράγματα που δεν ξέρει.
Καλή χρονιά σε όλους, καλή δύναμη και σίγουρα καλό κουράγιο!

πηγή: in.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου